“Qué soï era immaculado councepcioũ” –
„Jestem Niepokalane Poczęcie“
W 1858 roku Matka Boża ukazała się 14-letniej Bernadecie Soubirous przy skale Massabielle w pobliżu Lourdes we Francji. Matka Boża przedstawiła się nastolatce w lokalnym dialekcie, jako ‘Niepokalane Poczęcie’. To ‘samoobjawienie się’ Maryi należy do istoty Jej orędzia. Jest ono wyjątkowe w porównaniu z innymi objawieniami maryjnymi, ponieważ Maryja potwierdziła w ten sposób dogmat ogłoszony zaledwie kilka lat wcześniej, 8 grudnia 1854 r.
Co oznacza ten dogmat i co może nam dzisiaj powiedzieć?
Dogmat ten stwierdza, że Maryja od momentu Jej poczęcia była wolna od zmazy grzechu pierworodnego. W ten sposób od pierwszej chwili swego istnienia wciela i ukazuje nieskalany zamysł o osobie ludzkiej, jako odbiciu Boga. W Niej więc możemy rozpoznać plan, który Bóg przewidział dla każdego człowieka. Jest Ona uosobieniem nowego porządku w Jezusie Chrystusie, który jako Droga, Prawda i Życie wzywa wszystkich ludzi, aby coraz bardziej upodabniali się do Bożego zamysłu odnośnie naszej ludzkiej i religijnej tożsamości.
Założyciel Szensztatu, ojciec Józef Kentenich (1885-1968), podkreślał, że Niepokalane Poczęcie zwraca naszą uwagę na godność i wartość osoby ludzkiej. Dzięki zachowaniu Jej od grzechu pierworodnego i głębokiej więzi z Chrystusem, Maryja posiada pełnię życia naturalnego i nadprzyrodzonego. Ojciec Kentenich zauważał, że dzięki tej integralności – donum integritatis – „istnieje przynajmniej jeden człowiek, który chodził po tej ziemi jako całkowicie czysty i nietknięty”[1].
Życie i posłannictwo Niepokalanej jest jak książka, która prowadzi nas do nieba. Ojciec Kentenich zachęcał swoją duchową rodzinę, by często otwierała tę księgę, przypatrując się temu uosobieniu Bożej miłości, której odbiciem my także możemy się stać.